येत नाही, येत नाही,
असा हरकुणी बोलायचा।
बघा आलाय पाऊस आता,
अनुभवा बहर त्याचा।।
रान जागे झाले पुन्हा,
सजलीये सृष्टी सारी।
धुंद पावसात या न्हाहताना,
निर्सगाची हि किमया न्यारी।।
नव पालवी फुटली झाडांवरी,
पुर्नजन्म झालाय लतांचा।
बघून ओलावणारा हा पावसाळा,
मन हर्षित झालाय लोकांचा।।
नांदू लागले सगळीकडे,
गारगार पर्जन्याचे असे वारे।
सुरवात झालीये पेरणीला,
गुंतले शिवारात शेतकरी सारे।।
हा असाच येत राहो,
ज्याची हरकुणी वाट बघतो
येणाऱ्या पावसाने मग ह्या,
माझा हर काव्य बहरून निघतो।।
✍© सागर बिसेन
११/०७/२०१६
९:२०
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा