कविता?
हो! सुचतात कविता कधीही, कुठेही आणि कशाही...
कधी विषयाला धरून,
कधी विषयाला सोडून,
सैरावैरा भरकटत मनासारख्या...
कधी या दालनातून, कधी त्या दालनातून।
हो! सुचतात कविता कधीही, कुठेही आणि कशाही...
कधी विषयाला धरून,
कधी विषयाला सोडून,
सैरावैरा भरकटत मनासारख्या...
कधी या दालनातून, कधी त्या दालनातून।
हो! सुचतात कविता कधीही, कुठेही आणि कशाही...
कधी आठवणीत कुणाच्या,
कधी पाठवणीत कुणासाठी,
मनाला स्पर्शणाऱ्या वाऱ्यासारख्या...
कधी हळुवार अलगद, कधी वादळासम थैमान।
कधी आठवणीत कुणाच्या,
कधी पाठवणीत कुणासाठी,
मनाला स्पर्शणाऱ्या वाऱ्यासारख्या...
कधी हळुवार अलगद, कधी वादळासम थैमान।
हो! सुचतात कविता कधीही, कुठेही आणि कशाही...
कधी खूप बोलणाऱ्या,
कधी अगदी शांत असणाऱ्या,
माझ्या दुरंगी स्वभावासारख्या...
कधी कुणाला कळणाऱ्या, कधी कोड्यात पाडणाऱ्या।
कधी खूप बोलणाऱ्या,
कधी अगदी शांत असणाऱ्या,
माझ्या दुरंगी स्वभावासारख्या...
कधी कुणाला कळणाऱ्या, कधी कोड्यात पाडणाऱ्या।
हो! सुचतात कविता कधीही, कुठेही आणि कशाही...
कधी मला व्यक्त करणाऱ्या,
कधी तुमच्या मनास शोधणाऱ्या,
जिवलग नात्यातील समजुतीसारख्या...
कधी क्षणभर रुसणाऱ्या, पण कायम टिकणाऱ्या।
कधी मला व्यक्त करणाऱ्या,
कधी तुमच्या मनास शोधणाऱ्या,
जिवलग नात्यातील समजुतीसारख्या...
कधी क्षणभर रुसणाऱ्या, पण कायम टिकणाऱ्या।
हो!
कविता अशाच असतात,
कधीही, कुठेही आणि कशाही घडणाऱ्या...
कविता अशाच असतात,
कधीही, कुठेही आणि कशाही घडणाऱ्या...
© ✍ सागर
#सागरीतरंग
शिवाजीनगर , १९-०५-१८
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा