विस्कटलेले शोधताना

     "विस्कटलेले शोधताना"

वादळागत जगणे झाले लोकांचे,
अचानकच येऊन निघून जाणे।
विस्कटून सजलेले आयुष्य सारे,
क्षणार्धातच नाते तोडून जाणे।।

आपण जपतो क्षणाक्षणाला नाते,
सदा काळजीने राखून ठेवणे।
मती हरवते आपल्याच लोकांची,
आवडते त्यांस हरवून जाणे।।

निर्जीव होतो जीव हा,
स्वतःच जणू स्वतःस हरपणे।
तरीही पुन्हा शोधात त्यांच्या,
शोधवाटा पुन्हा चालून जाणे।।

व्याधी त्यांच्या मनातली ही,
मधातच आयुष्याला पोखरून जाणे।
तमा नाही रे बेफिकीरांना मग,
आयुष्यात इतरांच्या आग लावून जाणे।।

शेवटच्या क्षणावरी तरीही हीच आशा,
येईल भान, पुन्हा जुळतील मने।
आपल्याच लोकांनी उठवलेल्या वादळात,
एकटेच विस्कटलेले शोधत बसणे।।

©सागर बिसेन
९४०३८२४५६६
३० मार्च २०१६
२३.३५